Najnowsze wpisy, strona 92


The perfect krime...
Autor: naamah
01 kwietnia 2003, 13:42
Nie ma to jak przeziębić się wiosną. Nie ma to jak przysłowiowe wstanie lewą nogą i narzekanie od samego rana dosłownie na wszystko. Co jeszcze? Mały kataklizm? Zagłada nuklearna?
Z okazji dzisiejszego dnia żadnych żartów nie będzie - moje życie jest czasem jednym wielkim żartem. Już wystarczy.
;)
Autor: naamah
16 stycznia 2003, 00:27

Nie spałam całą poprzednią noc, a teraz - mimo tego, że czuję sie cholernie zmęczona - nie mogę zasnąć. Efekt: zaczęłam grzebać w html-u i próbować dawno zapowiedziany nowy wygląd bloga. Oczywiście nie wyszło mi do końca tak, jak chciałam, ale na razie to tak zostawię - choć efekt nie jest doskonały - ale nie mogę już patrzeć w monitor, oczy mnie bolą. Poprawię to jak tylko będę miała chwilkę wolnego czasu (czyli nie w czasie najbliższym - wiadomo, zaliczenia) - a na razie niech tak zostanie.
A ja sobie pójdę spać (chyba, że znów się naczytam drastycznych opisów śmierci przed snem i będę rozmyślać, kogo mogę się w dany sposób pozbyć). Dobranoc.

Bez tytułu
Autor: naamah
14 stycznia 2003, 18:38
Zaliczyłam dzisiaj pierwszy w sesji zimowej egzamin...
Przed chwilą dowiedziałam się, że mój ojciec miał zawał... też pierwszy.
Nie chcę, nie mogę dłużej pisać. Nie teraz, choć miałam. Ale wrócę. Pewnie jeszcze dzisiaj.
Słowo na dzisiejszą noc: zwątpienie...
Autor: naamah
12 stycznia 2003, 00:47
„Są takie dni, kiedy wiatr, kiedy deszcz i tęsknię do Ciebie...” taaa... prócz deszczu wszystko się zgadza... źle mi... znów wychodzi ze mnie egoistka, na co dzień tak dobrze ukryta... ja chcę, ja pragnę, ja oczekuję... nie przyjmuję do wiadomości podstawowych rzeczy... że tak nie można, tak się nie da...
Dlaczego ja to wszystko prowokuję? Zwykła telefoniczna rozmowa może się przerodzić – z mojej winy – w mały dramat... bo ja mam chwilę zwątpienia...
- Chcesz to zakończyć?
- Tak... nie... nie wiem...
- Wiedz jedno, cokolwiek postanowisz...
- Tak, tak, wiem, banalne frazesy o przyjaźni, daruj sobie...
- Nie o to mi chodziło, Kinga... wiedz, że nie będę Ci jęczał, że nie będę Cię błagał na kolanach... co nie znaczy, że nie będzie bolało...
- A będzie?
- Po co pytasz, skoro znasz odpowiedź?
Wielki wyrzut sumienia. Jak bardzo czasem słowa mogą ranić... wypowiedziane bez namysłu... i co z tego, że potem wszystko wraca do porządku dziennego... ale było...
Nie chcę ranić... chcę, żeby wszystko było proste... żeby był blisko... żebym nie musiała się zastanawiać nad sensem tego wszystkiego...
A wiem, że jutro mi przejdzie. Zawsze przechodzi, być może jednak widzę w tym sens... tak, widzę, zawsze widzę... tylko czasem właśnie nachodzą mnie takie chwile zwątpienia... dokładnie takie jak ta teraz...
"A w mojej głowie wojna... myśli niespokojnych..."