Zimno jest. Łóżko duże i puste. Buuuu...smutno mi. Chyba zacznę wzorem osła zawodzić żałośnie: "niech mnie ktoś przytuli".
W związku z tym zamierzam dziś marudzić. Bo w sumie co mam lepszego do roboty. Ale spokojnie, wysłuchiwanie/czytanie mojego marudzenia zostanie oszczędzone tym, którzy przez przypadek tu zawitają. Jestem masochistką, to prawda... ale przecież nie sadystką.
Upadłam na tyle nisko, by planować obejrzenie programu "Bar". Dlaczego nikt mi wcześniej nie powiedział, że to taka urocza telenowela? Jak ja lubię patrzeć na ludzi rozchwianych emocjonalnie (pewnie dlatego, że to cecha, która mnie z nimi łączy)! A poza tym nie zamierzam się uczyć. Najchętniej już nigdy, a przynajmniej tak długo, jak się da. I tyle.